Nieistniejące obiekty Basenu Północnego

Dok pływający – ogromna „pływająca wanna” do wynurzania statków dla napraw kadłubów. Służył w Basenie Północnym od ok. 1900 r. do lat 40. XX w. Prawdopodobnie został ewakuowany lub zatopiony w 1945 r. (brak śladów, by przetrwał w okresie powojennym). Dok ten miał długość ok. 50 m i udźwig kilkuset ton, co pozwalało na podnoszenie największych pogłębiarek Urzędu. Był kluczowy dla remontów – bez niego naprawa uszkodzonego poszycia statku wymagałaby specjalnego slipu.

Pochylnie (slipy) – basen stoczniowy wyposażony był w dwie pochylnie do wyciągania mniejszych jednostek na brzeg. Biegły one skośnie z nabrzeża do wody, z torami dla wózków pod kadłuby. Dzięki nim można było przeprowadzać drobne jednostki (barki, łodzie, nawet małe kutry) na ląd w celu inspekcji dna. Slipy zostały z czasem zlikwidowane – możliwe, że pierwszą już w okresie międzywojennym (gdy dok przejął jej funkcję), a drugą po 1945 r., kiedy radzieccy użytkownicy nie prowadzili takich prac. Do dziś w nawierzchni nabrzeża widoczne są jednak nietypowe układy szyn i betonowych najazdów – to zapewne pozostałości tych pochylni.

Estakada kolejowa nad wejściem wschodnim – jak wspomniano wcześniej, dawniej istniało drugie (wschodnie) połączenie Basenu z rzeką, nad którym przerzucono most kolejowy. Po przebudowie układu portu (prawdopodobnie w latach 30. XX w.) wejście to zamknięto grodzią, a most rozebrano, kierując ruch pociągów inaczej. Dziś o tej ciekawostce informuje nas tylko stary plan – fizycznie teren jest zniwelowany, a linia brzegowa wschodnia przebudowana.

Budynki pomocnicze – poza dużymi halami istniały też mniejsze obiekty: np. budynek nr 18, będący zapewne warsztatem elektrycznym lub magazynkiem olejów (jego fundamenty odkryto przy pracach archeologicznych – dziś go brak). Inny przykład to wiata dla wagoników portowych stojąca kiedyś przy torach – również zniknęła, a tory rozebrano. Kuźnia okrętowa (osobny mały budynek z piecem do odlewania ołowiu na obciążenia do boi) też nie przetrwała, prawdopodobnie rozebrano ją  w latach 60.

Infrastruktura techniczna – zdemontowano większość orurowania, pomp, trakcji parowych itp. W szczególności maszynownia przy hali warsztatowej została, jak już wspomniano, rozebrana po 1994 r. Usunięto również wysokie kominy kotłowni, które dawniej górowały nad stocznią.